Μια πολιτική για την αειφορία στον τουρισμό οφείλει να λαμβάνει μέτρα με στόχευση την οικονομία και το περιβάλλον, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των επισκεπτών-τουριστών, των παραγωγών των τουριστικών υπηρεσιών και κυρίως, του τοπικού πληθυσμού. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, όπου η βιωσιμότητα και κερδοφορία των επιχειρήσεων θα προκύπτουν, όχι μόνο από τις τιμές, αλλά και από την προστασία του περιβάλλοντος και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των τοπικών κοινωνιών.
Με το θέμα της αειφορίας στον τουρισμό πρέπει να ασχολούνται ταυτόχρονα, παράλληλα και σε αγαστή συνεργασία οι κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι τοπικές κοινωνίες. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να έχουν απαραίτητα και τη μακροπρόθεσμη διάσταση στη χάραξη της τουριστικής πολιτικής και να φροντίζουν μέσα από αυτό να καλύπτουν τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες και επιδιώξεις των πολιτικών. Τα αποτελέσματα μιας πολιτικής αειφορίας στον τουρισμό, δεν είναι άμεσα, αλλά οι προσπάθειες αναδεικνύονται εύκολα και μπορεί να λάβουν σημαντική δημοσιότητα με αντίστοιχα σημαντική διείσδυση-απήχηση στην κοινωνία. Αρα, οι πολιτικοί έχουν λόγο για να συμπεριλάβουν την αειφορία στο σχεδιασμό των δράσεών τους.
Σε επίπεδο επιχειρήσεων, η αειφορία πλέον είναι αναγνωρισμένη ως προτεραιότητα από όλους, πλην όμως η κατά προτεραιότητα εφαρμογή σχετικών δράσεων έχει ως αναγκαία προϋπόθεση τη βιωσιμότητα. Σε πρακτικό επίπεδο, μια πολιτική αειφορίας μπορεί να εξοικονομήσει πόρους, διευκολύνοντας έτσι τη βιωσιμότητα μιας επιχείρησης και υποστηρίζοντας την κερδοφορία της. Εδώ βρίσκεται και η υποχρέωση του ιδιωτικού τομέα – κυρίως σε επίπεδο συλλογικών οργάνων – να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες.
Σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών, αν θέλουμε τουριστική ανάπτυξη, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη βασική και απαράβατη αρχή: «everything has a cost». Στη βάση αυτής της αρχής και από τη στιγμή που τα σίγουρα ευεργετικά αποτελέσματα της τουριστικής δραστηριότητας σε οικονομικό επίπεδο έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον, η πρόκληση έγκειται στο πώς θα ελαχιστοποιήσουμε τις επιπτώσεις και θα τις θέσουμε υπό έλεγχο. Ακραίες και δογματικές θέσεις που εκφράζουν δήθεν φιλο-περιβαλλοντικές θέσεις, χωρίς να έχουν ταυτόχρονα προτάσεις για εναλλακτικές αναπτυξιακές δράσεις, δεν εξυπηρετούν.
Αντί σύνοψης των ανωτέρω ή συμπεράσματος, θεωρώ χρησιμότερο να επισημάνω την ανάγκη συστράτευσης έναντι της κλιματικής αλλαγής. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη αισθητές, πλην όμως ακόμα αντιμετωπίσιμες. Αν όμως, δε ληφθούν μέτρα σήμερα, η αυριανή επιλογή μας θα είναι μεταξύ «Freeze or Fry».